درباره‌ی دیروز

من فکر می‌کنم اگه درباره‌ی یک رویداد که روزی به نامش هست همون روز بنویسی شانس کمتری برای خونده شدن بهش دادی. برای همین ترجیح دادم امروز درباره‌ی 28 می ؛ روز جهانی بهداشت قاعدگی بنویسم.

و البته من حرف تازه‌ای درباره‌ی این اتفاق بیولوژیک و مبحث تخصصی «بهداشت قاعدگی» ندارم. چون هم اینکه تخصصش رو ندارم و هم اینکه فکر می‌کنم دست کم خوانندگان این وبلاگ به اندازه‌ی کافی اطلاعات دارن در این زمینه. اینکه دارم ازش می‌نویسم صرفن برای شکستن این تابو هست. تابویی به نام پریود.

فکر می‌کنم نخستین گام برای شکستن یک تابو اینه که ازش حرف بزنی و ازش بنویسی. یا به قولی فریادش بزنی! پریود و این اتفاقی که ماهانه برای تقریبن نیمی از جمعیت جهان میفته چیزی نیست که بشه و درست باشه که مخفیش کرد و این کار ، این تغییر ، مثل تمام تغییرهای دیگه از خودمون شروع میشه. از منِ برادر/دوست پسر/ پدر/همسر تا مادر خونه که احتمالن نخستین مربی یک دختر در این زمینه هست. خیلی مهمه که وقتی یه دختر برای نخستین بار پریود میشه بزنی توی گوشش و بگی اینو زدم که با حیا بمونی و کل اطلاعاتی که بهش میدی همین باشه یا اینکه از قبل در مورد این اتفاق باهاش صحبت کنی که وقتی دچار خونریزی شد فکر نکنه داره می‌میره! 

جامعه هیچ وقت برخورد خوبی با یک فرد پریود نداشته. از حبس کردن طرف به جرم ناپاکی گرفته تا گرسنگی اجباری و مجازات(!!)های مختلف دیگه برای خارج کردن جن از بدن فرد! الانم فرق زیادی نکرده. فقط نوع این محدودیت‌ها عوض شده. فکر نمی‌کنم مخفی کردن پریود از پدر یا برادر و اون حجم استرسی که به فرد وارد میشه برای مخفی کردن نوار بهداشتی از مغازه گرفته تا حتا توی خونه توی شرایطی که نیاز به آرامش مطلق داره چیزی کم از زندانی کردن فرد توی طویله داشته باشه. فکر نمی‌کنم فشار معلم ورزش به یه دختر پریود چیزی کم از شکنجه‌های قرون وسطا داشته باشه. فکر نمی‌کنم شنیدن جمله‌ی "اه تو که باز پریودی" از شریک زندگی یا دوست پسرت چیزی کم از زشت‌ترین فحش‌ها داشته باشه. و راه این تغییر از ما می‌گذره. از نگاه ما به این مسئله‌ی فیزیولوژیک که بنای هستی یک انسانه ، از نگاه ما به زن و از نگاه ما به جنسیت. 

همه‌ی ما -چه پسر باشیم چه دختر- بنا به نقشی که توی یک خانواده داریم توی زندگی‌مون با این پدیده‌ی فیزیولوژیک روبروییم. همه‌ی اینا رو گفتم که برسم به اینجا که یک فرد در دوران پریود یا پیش از اون ، PMS یا سندروم پیش از قاعدگی دچار تغییرات هورمونی‌ای میشه که روی جسم و روانش تاثیر زیادی داره. حداقل کاری که برای فرشته‌های زندگی‌مون می‌تونیم بکنیم اینه که توی این روزها بیشتر هواشونو داشته باشیم و بیشتر حواسمون بهشون باشه. و این اصلن چیز زیادی نیست. می‌تونیم فردی باشیم که پریودی ازش مخفی میشه و  برای یک نفر تبدیل به بار اضافه میشیم یا کسی باشیم که با درک شرایط کمک می‌کنیم اون روزهای سخت یه کم آسون‌تر بگذره. انتخاب با ماست. 

و اینکه اگه توی موقعیتی هستید که می‌تونید در آموزش فرزندان این سرزمین که هنوز توی خیلی از خانواده‌هاش از پریود به عنوان یک راز مگو حرف زده «ن»میشه نقش دارید شما خیلی مهمید!